Nieuws van het Bartholomeuskoor

Editie 3, oktober 2014.

Bartholomeus Nieuwsbrief.

De zomer is weer voorbij, tijd voor een nieuwsbrief.

We zijn weer begonnen met de repetitie voor de komende kerkelijke activiteiten van Advent en Kerst.
De Schola was in september genomineerd, met drie andere personen of groepen voor de cultuurprijs van de gemeente Moerdijk. Ze hebben de cultuurprijs niet gewonnen, maar heeft zich met een presentatie van het Gregoriaans toch aardig in de kijker gezet.
De volgende activiteit is op 19 oktober.
Het Gregoriaans concert van de Schola en natuurlijk ook het Ceciliafeest zondag 16 november.

We hebben dit jaar 5 jubilarissen, 2 van 60 jaar, 2 van 40 jaar en 1 van 25 jaar lid.
Dat zijn de heren Dion Broeders en Wim Hommel beiden 60 jaar.
Mevrouw Cor de Graauw – Ooijen en de heer Toon Veraart beiden 40 jaar lid.
Mevrouw Ria Hendrix – Vermeulen 25 jaar lid.

Eerste Kerstdag zullen we waarschijnlijk: “This is the day” zingen.
Nog even voor alle leden: we hopen, dat jullie allemaal aanwezig zullen zijn op de repetities en zeker op de repetities vlak voor ’n Latijnse viering: neem Uw verantwoordelijkheid!
Let ook op het inzingen voor de Latijnse vieringen. Dan zullen we weer ’n vruchtbaar zangseizoen tegemoet zien.

Met vr. gr. Uw bestuur.

Jubileum

Ik weet nog precies wanneer en hoe het allemaal begon.
Begin september 1947, kwam ik op het seminarie van de Priesters van het Heilig Hart sjc in Bergen op Zoom. Alle nieuwe studenten werden door pater Harry Venzelaar getest op hun muzikale kwaliteiten en zo was ik binnen twee weken ingelijfd als jongenssopraan. Daar heb ik het Gregoriaans grondig geleerd en ben ervan gaan houden. Behalve het Gregoriaans zongen we 4 en 6 stemmige missen en motetten van Palestrina, da Vittoria en Montiverdi. Maar ook moderne componisten zoals Hendrik Andriessen, Albert de Klerk en Jan Mul.
Met nog twee medestudenten kregen we extra les in onze vrije tijd en we mochten bij toerbeurt de solo’s zingen. Zo waren er ook drie alten. Soms vond ik het minder leuk. Als de andere studenten gingen wandelen moesten de koorleden repeteren. Ook tijdens de recreatie ’s avonds moesten we vaak extra repeteren.
In 1950, een Heilige jaar, zongen we een Hoogmis voor de K.R.O. radio. Pater Cor van Peet, een collega van pater H. Venzelaar, had voor die gelegenheid een nieuwe mis gecomponeerd.
De naam van deze mis is me ontschoten. Op zaterdagavond voor de uitzending zat hij in de kapel nog aan de orgelpartij van het Agnus Dei te schrijven. Tijdens de uitzending bespeelde hij wel zelf het orgel.
Een enkele keer, bij bijzondere gelegenheden, traden we ook op in de stad. Allemaal in toga en superplie zoals je dat nu nog ziet bij de Engelse Choirs, een feestelijk gezicht.
In 1951 kwam ik van het seminarie en ging naar Mijnheer de Wit met de vraag of ik op het koor mocht komen. Ik werd aangenomen als adspirant/lid. Je had alleen verplichtingen, geen rechten.
Na verloop van tijd moest je examen doen bij Pastoor van Kessel. Hij was degene die uiteindelijk besliste of je goed genoeg was. Ondertussen moest ik in militaire dienst en na afloop daarvan werd ik per 1954 op St Cecilia aangenomen als koorlid. Sedertdien heb ik talloze uitvaarten en huwelijksmissen gezongen en natuurlijk op zondag de Hoogmis en het Lof. Hoe vaak heb ik in die ruim 60 jaar de trappen naar het oksaal beklommen…..ik ben de tel kwijt!
Met het stijgen der jaren komen er ook allerlei ongemakken en kwaaltjes tevoorschijn. Vooral mijn Astma zorgt ervoor dat ik vaak “zonder stoom“ boven kom. Wonderlijk dat na enige minuten en soms een “pufje” de energie weer terug komt DEO GRATIAS!!!
Ik ben heel blij dat we nog zoveel Gregoriaans zingen. Het zou onvergeeflijk zijn als dat zou ophouden. Voor het behoud hiervan blijf ik me met hart en ziel inzetten. Al wordt het trappenlopen moeilijker, met een kleine variant op de Psalmist, hoop ik deze berg van de Heer nog lang te mogen bestijgen.
De menselijke stem is het mooiste instrument en bedenk ook “Bóse Menschen haben keine Lieder”, dus alle zangeressen en zangers zijn “goeie” mensen.

Dion, bassus.

Klundert, 21/10-2014

Dirigent, bestuur, vrienden en vriendinnen van het Bartholomeuskoor in Zevenbergen.
Na de grandioze viering van mijn 60 jarig jubileum als dirigent / organist van de St. Jan Babtistkerk in Klundert, waarvan 59 jaar elke zondag en vele uitvaarten en indertijd trouwdiensten meegemaakt te hebben, viel de kerksluiting in juni van dit jaar als een donderslag bij heldere hemel.
Vanaf die tijd ben ik cantor – organist op de 1e zondag van de maand in Fijnaart, waar gelukkig mijn Heijligers electronisch orgel een plaats heeft gekregen.
Maar: hoe lang al ben ik werkzaam als organist bij uitvaarten en zanger bij het Bartholomeuskoor?
De juiste datum weet ik niet meer, maar ‘t zijn ook alweer een behoorlijk aantal jaren. Vooral de prachtige Schola met Gregoriaanse gezangen trekken mij het meeste aan en ’t concert van zondag 19/10 was weer een concert waar we trots op kunnen terug kijken. Ik hoop dit nog lang te mogen meemaken. Een uniek gezelschap in deze tijd waarin het Gregoriaans in de meeste kerken maar een weinig voorkomende plaats meer heeft. Maar zolang de dirigent zo enthousiast dit stokpaardje van hem berijdt is in Zevenbergen geen slijtage op dit gebied.
Met veel plezier werk ik vaak mee, als zanger en organist in de H. Bartholomeuskerk en vindt er fijne sociale contacten. Ik voel me prettige opgenomen in de hele entourage van deze mensen.
Ik hoop nog vele jaren in dit prettige gezelschap te vertoeven, ook al ben ik 80 jaar, maar nog steeds actief op muzikaal gebied in verschillende kerken.
Als volgens de kerkvader Augustinus zingen dubbel bidden is, dan heb ik al ontzettend veel gebeden!
Moge de H. Cecilia, de patrones van de kerkmuziek onze voorspreekster blijven in de komende tijd. We zullen haar feest op 22/11 blijven gedenken en vieren.
Zij geniet volgens mij daarboven hoogverheven van alles wat ’t Bartholomeuskoor steeds presteert met al die prachtige H. Missen en motetten, die in Zevenbergen steeds tot klinken worden gebracht.

Lieve groeten aan allen,
Wim Hommel

Beste koorleden.

In verband met mijn veertigjarig jubileum werd mij gevraagd, iets over mezelf te vertellen, hoe ik zo bij het koor ben gekomen.
Zingen deed ik toch al graag. Op school kregen we zangles, en in de hoogste klassen ook Latijn. Dat vond ik wel mooi, en ging ik vaak naar de kerk.
Toen het koor opgericht werd was ik zwanger, en was het moeilijk om bij het koor te gaan.
Dus vier jaar later heb ik me aangemeld en werd ik aangenomen.
En zo zing ik tot volle tevredenheid in ons Bartholomeuskoor.
Groetjes Cor de Graauw – Ooijen

Toon Veraart vertelt over 40 jaar als koorlid, en wat er aan vooraf ging.
Ik ben lid van het kerkkoor sinds 1974 dus 40 jaar.
Ik ben bij het koor gekomen door Kees Ooijen, we werkten samen op de suikerfabriek, ook waren we bij het SKW voor de jeugd ( jeugdinstuif ).
Ik zong al bij het Zevenbergs mannenkoor, waar ook Dion Broeders bij de bassen zong, en in het kerkkoor sta ik ook naast hem, hij is een grote steun voor mij.
Het kerkkoor is een mooi koor waar ik graag in zing.
We zingen zowel als gemengd koor, en alleen de mannen waarbij we Gregoriaans zingen in de Schola Cantorum.
We zijn blij met de mannen uit Etten – Leur, en enkele gastzangers.
Als kind zong ik al. Als ik naar school ging kwam ik langs de suikerfabriek daar zaten de mannen buiten tegen de muur van de fabriek te eten, en dan vroegen ze, Toon zing nog eens voor een cent ( dat was dan voor een snoepje ).
Zondag 19 oktober geven we met de Schola Cantorum een concert.
Zondag 16 november vieren we het feest van H. Cecilia met het hele koor altijd gezellig , met eten en een drankje en natuurlijk lekker kletsen.
Ik ga nu stoppen, het is te hopen dat ik nog lang mag zingen.

Toon Veraart.
ps.
Dank aan Corrie mijn vrouw voor de steun die ze mij geeft.

Ria Hendrikx – Vermeulen vertelt over haar 25 jaar als lid van het koor.
Eerlijk gezegd wist ik niet meer precies wanneer ik me had aangemeld voor het Bartholomeuskoor, maar dankzij de nauwkeurige ledenadministratie weet ik nu dat het in 1989 was.
De aanleiding staat me nog helder voor de geest.
Als jongste van een gezin van negen kinderen in Fijnaart, was ik van jongs af aan vertrouwd met het zingen in een kerkkoor omdat broers van mij dat deden ( en nog steeds doen ).
Toen ik 13 jaar was werd ik lid van het jongerenkoor van de parochie Jacobus de Meerdere. Dat ben ik gebleven tot ik midden de jaren ’70 trouwde met Henk en in Roosendaal ging wonen. Daar zijn onze 2 kinderen geboren en in 1980 zijn we naar Zevenbergen verhuisd.
Toen de kinderen wat ouder werden kreeg ik wat meer ruimte voor mezelf en toen kwam de vroegere hobby, het zingen in een koor, automatisch bovendrijven.
Eind de jaren ’80 heb ik uit het ruime aanbod dat Zevenbergen toen al kende, gekozen voor het gemengde Bartholomeuskoor. Waarom juist dit koor? Omdat de sfeer me prima leek en het niveau meer dan behoorlijk.
Na al die jaren kan ik met voldoening vaststellen dat die keuze de juiste is geweest. We gaan over het algemeen op een prettige en ontspannen manier met elkaar om, het verloop is gering en als we zingen, tijdens repetitie of een dienst, dan doen we dat serieus.
Ik wil alle leden en met name ook onze organist Lam van Eekelen bedanken voor de plezierige samenwerking. Daaraan hoop ik nog een hele tijd mijn bijdrage te kunnen leveren.

Ria Hendrikx – Vermeulen